Όταν ο George Christie μεγάλωνε στην Καλιφόρνια τη δεκαετία του ’50 και αντίκρισε για πρώτη φορά έναν μακρυμάλλη μηχανόβιο ντυμένο με τζιν, κατάλαβε από τότε πως αυτό ήθελε να γίνει. Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, ύστερα από ένα πέρασμα από τους πεζοναύτες, ο Christie άραζε πια με τους Question Marks και τους Satan Slaves, δύο συμμορίες μηχανόβιων που ζούσαν υπό τη σκιά των καλύτερων: των Hells Angels. Οι Angels ήταν στην κορυφή της πυραμίδας της έκνομης μηχανόβιας κουλτούρας και το όνειρο του Christie ήταν να γίνει κι αυτός μέλος της περίφημης λέσχης, μια ιδέα που συχνά πλέον συγκρίνει με το να το σκας από το σπίτι σου για να μπεις σε ένα τσίρκο.
Ο George Christie, την εποχή περίπου που έγινε κανονικό μέλος των Hells Angels, το 1976.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 πια, ο Christie είχε εκπληρώσει το όνειρό του και στο επερχόμενο βιβλίο του με τίτλο Exile on Front Street: My Life as a Hells Angel, and Beyond περιγράφει τις περίπου τέσσερις δεκαετίες που πέρασε με την πλέον περιβόητη συμμορία μηχανόβιων της αμερικανικής ιστορίας. Από τον ρόλο του ως ιδρυτή του τμήματος των Angels στη Ventura της Καλιφόρνιας, στο ότι κουβάλησε την Ολυμπιακή φλόγα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες και μέχρι τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο Outlaw Chronicles, τη σειρά του History Channel, το βιβλίο καταγράφει την πορεία του Christie ως ίσως το πλέον χαρακτηριστικό (και αμφιλεγόμενο) δημόσιο πρόσωπο μιας διαβόητης ομάδας.
Με βάση τα παραπάνω, δεν αποτελεί και τόσο μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι ο Christie είχε και κάποια μπλεξίματα με τον νόμο. Μεταξύ άλλων, ο Christie κατηγορήθηκε για την οργάνωση της δολοφονίας του αρχηγού μιας συμμορίας της φυλακής με δεσμούς με τη μεξικανική μαφία, αν και εντέλει αθωώθηκε το 1987. Επιπλέον, το 2011 συνελήφθη για τους εμπρησμούς τεσσάρων «αντίπαλων» τατουατζίδικων που είχαν λάβει χώρα τέσσερα χρόνια πριν. Ο ίδιος παραδέχτηκε την ενοχή του και πέρασε ένα χρόνο στη φυλακή. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του, ο Christie αποφάσισε να φύγει από την οργάνωση που ένιωθε σαν σπίτι του, ένας χωρισμός που γρήγορα πήρε άσχημη τροπή, με κάποιες φήμες να λένε ότι εκδιώχθηκε από τους Angels γιατί είχε γίνει πληροφοριοδότης των αρχών.
O Christie, έδωσε συνέντευξη λέγοντας πώς ήταν να είσαι ένας Hells Angel, γιατί χώρισαν οι δρόμοι τους και πώς έχει αλλάξει η ζωή του από τότε.
Τι είναι αυτό που σε τράβηξε αρχικά στους Hells Angels και στις συμμορίες μηχανόβιων γενικά;
Θεώρησα πως υπήρχε πραγματικά ένας κώδικας τιμής εκεί, ανεξάρτητα από το τι νόμιζε η ευρύτερη κοινωνία. Ήταν τύποι τους οποίους μπορούσα να εμπιστευτώ. Ήξερα πως αν ήθελα να τους πω εμπιστευτικά κάτι, δεν θα το χρησιμοποιούσαν εναντίον μου. Ήταν πολύ κλειστή ομάδα και από τη στιγμή που σε δέχονταν και ήξεραν ποιος είσαι, ήταν αληθινή οικογένεια, ένα δεύτερο σπίτι. Μπορούσα να πάω οπουδήποτε στην Καλιφόρνια και πάντα είχα κάπου να κοιμηθώ, ένα μέρος να φτιάξω τη μηχανή μου.
Ήταν σαν ένα συνεχές πάρτι και δεν μιλάω για το ότι ήμουν διαρκώς μεθυσμένος. Βγαίναμε από τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 και όλη αυτή η φάση της αντικουλτούρας είχε αρχίσει να φθίνει. Εδώ είχες μια ομάδα ανθρώπων που είχαν κανόνες που έπρεπε να ακολουθήσεις, που έμεναν πιστοί στην τιμή, τον αυτοσεβασμό και την πειθαρχία. Πολύς κόσμος θα δυσκολευτεί να το πιστέψει αυτό, αλλά ισχύει.
Κάποτε ήσουν το yin και ο (αρχηγός των Hells Angels) Sonny Barger ήταν το yang. Έπαιζες κομβικό ρόλο στην εκπροσώπηση της ομάδας προς τα έξω. Πώς χάλασε αυτή η σχέση;
Υπήρχε μια περίοδος που πραγματικά θαύμαζα τον Sonny. Αλλά ένα από τα πράγματα που πραγματικά είχαν ενδιαφέρον, το βρήκα όταν πήγα φυλακή. Πήγα στην ομοσπονδιακή φυλακή Terminal Island και ρώτησα ένα από τα αδέρφια στο προαύλιο με ποιον είχαμε θέμα εκεί μέσα. Μου απάντησε πως δεν υπήρχαν αντιμαχίες στη φυλακή.
Άρα με τις λέσχες με τις οποίες πολεμούσαμε στους δρόμους, εκεί μέσα ήμασταν μια χαρά. Όταν λοιπόν βγήκα, το ’87, άρχισα να επικοινωνώ με διάφορες λέσχες, κλείνοντας ανακωχές με τους Outlaws, τους Banditos και τους Mongols. Μίλησα μέχρι και με τους Pagans κάποιες φορές. Αυτό ήταν το όραμά μου, αλλά το ενδιαφέρον του Sonny δεν απομακρυνόταν πλέον από τη δική του μικρή τροχιά.
Γιατί κατέληξες να σπάσεις τη σχέση σου με τη λέσχη;
Θεώρησα πως γίναμε ίδιοι με αυτούς που εναντίον τους επαναστατήσαμε και αυτό ακριβώς είπα στη συνάντηση που έγινε όταν έφυγα. Κάποτε επικοινωνούσαμε με όλες τις λέσχες που υπήρχαν και όταν πλέον πιάσαμε το 2011, πολεμούσαμε ενάντια σε κάθε άλλη έκνομη συμμορία μηχανόβιων των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και ενάντια στην αστυνομία. Εκεί νομίζω χάθηκε η ουσία για πολλούς, χάθηκε η επαφή με τον τρόπο ζωής μας. Γίναμε πιο στρατιωτικοί – ήταν λες και ένας στρατός τα έβαζε με έναν άλλον.
Ήταν πάντα στα σχέδιά σου να γράψεις ένα βιβλίο για τον καιρό που πέρασες με τους Angels; Περίμενες τέτοιες αντιδράσεις;
Μετά την αποχώρησή μου το 2011 υπήρξε πολλή παραπληροφόρηση σχετικά με το άτομό μου. Είχα φύγει επίσημα. Πήγα στη συνάντηση, έκανα τα πάντα όπως έπρεπε, ακολούθησα το πρωτόκολλο, αντιμετώπισα τους πάντες και τους είπα ότι εκείνοι βαδίζουν σε άλλο δρόμο από εμένα και πως ήθελα να φύγω. Έβγαλα το σήμα μου, το δίπλωσα, το άφησα στο τραπέζι και φάνηκε πως όλοι κατάλαβαν τη θέση μου. Μερικές εβδομάδες μετά, όμως, ο Sonny Barger έπαιξε κομβικό ρόλο στην αλλαγή της στάσης τους απέναντί μου. Με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν πως είχε αλλάξει το status μου. Από «out in good standing» (εκτός, αλλά θεωρούμενος φίλος), ήμουν πια «out bad» και δίχως επαφές.
Από εκεί ξεκίνησε μια καμπάνια εξευτελισμού μου στα social media και ξαφνικά είχα κόσμο που δεν είχα γνωρίσει ποτέ στη ζωή μου, άτομα που συνδέονταν με τη λέσχη και τέτοια, να βγαίνουν και να με κατηγορούν για διάφορα. Έπρεπε να ξεκαθαρίσω τα πράγματα.
Πόσο άσχημα έγιναν τα πράγματα;
Αν θέλουν να πουν ότι είμαι out bad, δεν έχω πρόβλημα, αλλά λένε ότι είμαι χαφιές, που δεν ισχύει για κανέναν λόγο. Αν είμαι, ενάντια σε ποιον κατέθεσα και σε ποια δίκη; Δεν υπάρχουν έγγραφα που να δείχνουν κάτι τέτοιο. Η εισαγγελία σφράγισε τους φακέλους της υπόθεσής μου (σχετικά με τους εμπρησμούς), μιας και υπάρχουν δέκα πληροφοριοδότες σε αυτήν. Από εκείνο το σημείο και μετά, όλα τα αρχεία σφραγίστηκαν. Σφραγίζουν διαρκώς υποθέσεις και εγώ ήμουν ο μόνος που πήγε φυλακή σε αυτή την περίπτωση.
Τι το τόσο σοβαρό έχει αυτό το out bad; Ακούγεται λες και είναι κάτι που κρέμεται από πάνω σου.
Είναι κάτι σαν στίγμα. Δεν θέλουν να επικοινωνείς με κόσμο και δεν θέλουν να επικοινωνεί κανείς μαζί σου. Όταν έφυγα, τα μέλη με τα οποία διατηρούσα φιλικές επαφές απειλήθηκαν πως θα διώχνονταν αν είχαν οποιαδήποτε επικοινωνία μαζί μου.
Όταν έφυγα, ήταν κάτι σαν διαζύγιο. Στην αρχή όλοι ήθελαν να είμαστε καλά. Δεν ήταν ευχαριστημένοι με την απόφασή μου, αλλά την κατάλαβαν. Όσο προχωρούσαν τα πράγματα, η κατάσταση έγινε πιο εχθρική και πιο δύσκολη. Χτυπάει το τηλέφωνο και είναι ένα από τα πρώην αδέρφια σου και σου λέει πως πλέον δεν είσαι αδερφός του. Ήταν όλη μου η ζωή, διότι δεν είχα πολλούς φίλους έξω από τη λέσχη. Ήταν πολύ δύσκολο για μένα να το διαχειριστώ.
O George Christie με τον Mickey Rourke τη δεκαετία των 70s.
