H τηλεόραση αλλάζει (γιατί μήπως έβλεπες και ποτέ;) και κάθε μέρα μας “βομβαρδίζουν” με τις επόμενες κινήσεις των καναλαρχών.
“Τι θα κάνουν τώρα που έδωσαν 75 εκατομμύρια;”, “Ποιους θα προσλάβουν στα νέα του κτίρια;” και όλα αυτά που ειλικρινά δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Τα 246 εκατομμύρια που έδωσαν όλοι μαζί θα πάνε στο χρέος και μην περιμένεις ότι θα δοθούν στις ευπαθείς ομάδες.
Αυτό είναι προσχεδιασμένο από την αρχή του μνημονίου (αλήθεια έχω χάσει λίγο το λογαριασμό σε ποιο μνημόνιο βρισκόμαστε) και μην ευελπιστείς ότι θα βοηθηθεί ο κόσμος επειδή ο Αλαφούζος, ο Καλογρίτσας, ο Κυριακού και ο Μαρινάκης “ξηλώθηκαν”.
Προσωπικά, με αφήνουν αδιάφορο οι επόμενες κινήσεις τους. Αυτό που σκέφτομαι είναι που θα καταλήξουν οι εργαζόμενοι που έπαιρναν 400 ευρώ και δούλευαν 12ωρα.
Δεν μιλάω για εκείνους που έπαιζαν με διχίλιαρα και τριχίλιαρα.
Γι’ αυτούς, ζαμάν φου.
Εξάλλου, αυτοί τώρα βγαίνουν στα διάφορα Instagram και Τwitter και γράφουν ότι πλέον δεν θα έχουν να φάνε.
Η κρίση στα media, όμως, δεν ξεκίνησε επειδή ορισμένα κανάλια θα βαρέσουν “μαύρο”. Από το 2009 κλείνουν εφημερίδες, περιοδικά, ενώ χιλιάδες έχουν μείνει απλήρωτοι. Τότε δεν είχε ανοίξει μύτη…
Δεν με ενδιαφέρει αν το Star Channel θα γίνει Star TV και μετατραπεί σε θεματικό για να πάρει άδεια ή, αν ο Καλογρίτσας πάρει τον Ευαγγελάτο λόγω κουμπαριάς.
Απλώς, ως κοινωνικό φαινόμενο καταλαβαίνεις ότι μάς περιμένει ένας βαρύς χειμώνας. Και μην απορήσεις αν μέσα στο προσεχές δίμηνο γίνει μπάχαλο η Αθήνα λόγω των εργασιακών.
Καλή τύχη σε όλους μας…
