Επειδή είχα καιρό να δω μία καλή ταινία θρίλερ ή, τρόμου πήρα την δύσκολη απόφαση να ξεκουβαληθώ από το σπίτι μου και να πάω να δω το “The Bye Bye Man”. Πρώτα φυσικά φρόντισα να δω το trailer (όπως κάνω πάντα) και ομολογώ ότι μου έκανε μεγάλη εντύπωση.
“Ενδιαφέρον”, σκέφτηκα κι έτσι λίγο μετά τις 11 το βράδυ στρογγυλοκάθησα στην θέση μου και περίμενα με αγωνία να δω κάτι αξιόλογο.
Μέγα λάθος!
Η ταινία ξεκινά με μία παρέα συμφοιτητών που νοικιάζει ένα τεράστιο σπίτι και κάποια στιγμή ο ένας απ’ αυτούς ανακαλύπτει σε ένα παλιό κομοδίνο το όνομα του “The Bye Bye Man”, του οποίου το όνομα ούτε πρέπει να πεις ούτε και να σκεφτείς, αλλιώς θα έρθει και θα σου κάνει τη ζωή κόλαση.
(Κι εγώ που το έγραψα, πάντως, δεν έπαθα κάτι).
Με στυλάκι του παλιού cult “Candyman”, η ταινία δεν θέλει να σε κάνει να τρομάξεις. Δεν έχει ούτε αυτά τα τρελά ξεσπάσματα με τους διάφορους ήχους που θα σε κάνουν να πεταχτείς από την καρέκλα σου, αλλά ούτε κι αυτές τις σκηνές που θα τρελαθείς με την πλοκή.
‘Οσοι είστε λάτρεις του είδους σίγουρα έχετε ξαναζήσει τέτοιες κινηματογραφικές στιγμές και ξέρετε πως προχωρά το σενάριο. Εκεί που περιμένεις ότι θα δεις μία καλή σκηνή, αυτή η σκηνή δεν έρχεται ποτέ.
Δεν περίμενα σίγουρα να δω κάτι splatter, αλλά κάτι σκοτεινό και απόμακρο.
Η πιο τρομακτική στιγμή που έζησα ήταν όταν συνειδητοποίησα ότι τα ποπ-κορν μου είχαν τελειώσει στα μέσα της ταινίας.
Όσο περνούσε η ώρα τόσο πιο πολύ έκλειναν τα βλέφαρά μου. Η φιγούρα του “Bye Bye Man” και ειδικά του κολασμένου σκύλου του μόνο γέλιο μου προκαλούσε, αλλά στη συνέχεια η ταινία κατάντησε ένα κακόγουστο κόμικ.
Και όταν τελείωσε αναθεμάτιζα για άλλη μια φορά τη στιγμή που αποφάσισα να πάω να δω άλλη μία πολυδιαφημισμένη ταινία που 9 στις 10 φορές είναι μούφα.
Πρόσεχε! Στο trailer έχουν προστεθεί 2-3 σκηνές που δεν θα δεις ποτέ στην ταινία.
Και κυρίως μην “ψαρώσεις” από το trailer. Δεν είναι αυτό που φαίνεται!
