Ο Σίμος Τσακίρης είναι ο άνθρωπος που γνωρίζει πολύ καλά, εδώ και πολλά χρόνια, τι σημαίνει ορεινό τρέξιμο. Γνωρίζει τα μυστικά του βουνού, τους κινδύνους του, αλλά και τις απερίγραπτες ομορφιές του.
Είναι ο τεχνικός διευθυντής του AlpamayoPro TrailRace και δουλειά του είναι να συντονίζει όλους τους συντελεστές του αγώνα ώστε να εξασφαλιστεί η ομαλή διεξαγωγή και να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή ασφάλεια σε όσους συμμετέχουν.
Είχε ασχοληθεί με την αλπική ορειβασία και την αναρρίχηση, ενώ έδινε σειρές διαλέξεων για την σωστή χρήση του εξοπλισμού σε σχολές ορεινών σπορ.
Παράλληλα για πάνω από μια δεκαετία υπήρξε και εκπαιδευτής νέων πιλότων του αλεξίπτωτου πλαγιάς (Παρά Πέντε).
Που εστιάζει το ΑlpamayoPro;
“Το AlpamayoPro μετουσιώνει το όνειρο που έχει κάποιος στο ελεύθερο χρόνο του, δίνοντάς του τα tools για τις δραστηριότητές του. Από παλιά διοργανώναμε σχολές ορειβασίας, σχολές αναρίχησης, σχολές “παρά πέντε”, προκειμένου να κινητοποιούμε τον κόσμο να κάνει αυτό που του αρέσει και αν επίλεγε τον εξοπλισμό του από εμάς, αυτό μας τιμούσε ιδιαίτερα”.
Ποιος είναι ο παλαιότερος αγώνα που έχετε διοργανώσει;
“Η εμπλοκή μας με το Trail Running επαγγελματικά και σε επίπεδο αγώνων ξεκίνησε το 2007. Τότε έγινε ένας υπέροχος αγώνας στην Πάρνηθα (πριν την κάψουν), ήταν 18 χιλιόμετρα και είχε ως αφετηρία και τερματισμό το ορειβατικό καταφύγιο Μπάφι. Είχε τρομερή συμμετοχή και ήταν το πρώτο Trail Running event που έγινε στην Αττική. Ο κόσμος ήταν πολύ ενθουσιώδης που έμπαινε στον αγώνα, τρελαινόταν με την ιδέα ότι θα μπορούσε να τρέχει δίπλα σε ελάφια και στην παρθένα φύση. Βρεθήκαμε σ’ αυτό με πολύ καλούς συνεργάτες Ο άμεσος συνεργάτης μας είναι ο Νίκος Κωστόπουλος, ο team leader της Salomon Hellas και ο Γιάννης Θεοχαρόπουλος που έχει ένα activity center στα Τζουμέρκα”.
Με ποια κριτήρια διαλέξατε την Πάρνηθα και όχι τον Υμηττό ή, την Πεντέλη;
“Η Πάρνηθα για όσους δεν το γνωρίζουν είναι ένα πάρα πολύ εκτεταμένο βουνό. Είναι μεγαλύτερο σε έκταση και από τον ‘Ολυμπο κι έχει πολλές όψεις. Επίσης έχει ένα ανέγγιχτο βόρειο ανατολικό τμήμα, δηλαδή το πίσω μέρος του βουνού που “δέρνεται” από τους βοριάδες το χειμώνα, με ρυάκια, πηγές, ποτάμια , το οποίο είναι ένα μαγικό μέρος. Εκεί θέλαμε να δημιουργήσουμε κάτι για να κινητοποιήσουμε και τους άμεσα ενδιαφερόμενους που δεν ήταν άλλοι από τους κατοίκους των κοντινών περιοχών. ‘Ηταν εύκολο για μας να τους οδηγήσουμε στο πλέον πιο γνώριμο και πιο iconic βουνό της Αττικής, χωρίς να υποτιμώ καθόλου τα υπόλοιπα βουνά της περιοχής που είναι επίσης πανέμορφα, αλλά σαν την Πάρνηθα δεν έχει”.
Κάντε μας μία ανάλυση για τους τρεις αγώνες του Trail Race, τον Entry, τον Relay και τον Original.
“Πριν απαντήσω σε αυτό θα ήθελα να αναφέρω ότι το ΑlpamayoPro Trail Race διοργανώνει και υπερμαραθώνιους πάνω σε αυτή την έκταση, 42+ χιλιιομέτρων. ‘Εγιναν το 2011 και 2012 δύο εκπληκτικοί αγώνες στη σειρά, με εκπληκτική συμμετοχή, αλλά πολύ δύσκολοι στη διοργάνωση και στο accomodation.
– “Πρέπει να δοκιμαστείς για να τερματίσεις” –
Ο αγώνας των 7 χιλιομέτρων είναι ένας αγώνας entry, αλλά στο αυθεντικό mountain running. Αυτό που τον διαφοροποιεί από τα διάφορα events για αρχάριους είναι οτί σχετικά μέσα από αυτή τη σύντομη απόσταση υπάρχουν όλα τα είδη τρεξίματος. Θα δει απότομες κλίσεις, όμορφα μονοπάτια, πολύπυκνο δάσος, πετρωμένο έδαφος, ανοίγματα σε δασικούς δρόμους. Η αίσθηση που αφήνει στον αρχάριο είναι μοναδική που θα πει “Κοίτα τι κατάφερα…”. Δεν είναι ένας αγώνας που θα πεις: “’Ελα τώρα, 7 χιλιόμετρα είναι λίγα…”. Δεν είναι έτσι. Πρέπει να δοκιμαστείς για να τερματίσεις σε αυτόν τον αγώνα.
Στην κλασική διαδρομή, κάνει μία κυκλική διαδρομή στο βουνό, ανεβαίνοντας απότομα και δοκιμαστικά μέχρι τα πάνω καταφύγια, το καταφύγιο Φλαμπούρι που είναι το top σημείο της διαδρομής και μετά κάνει έναν κύκλο για να βρεθείς στο σημείο απ’ όπου ξεκίνησες. Ο δρομέας δεν περνάει από το καμένο μέρος της Πάρνηθας, αλλά από το ανέγγιχτο σημείο του βουνού. Υπάρχουν σταθμοί τροφοδοσίας κι επειδή εμείς είμαστε άνθρωποι του βουνού δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να αφήνουμε τα χνάρια μας εκεί. Στήνουμε σταθμούς τροφοδοσίας εκεί που πιστεύουμε ότι μετά δεν θα υπάρξει ίχνος σκουπιδιού.
– “Το ΤrailRace είναι ένα τεστ αντοχής” –
Η διαδρομή έχει δύο γερά ανεβάσματα, χρησιμοποιεί περισσότερο την τεχνική των αθλητών και έχει στρατηγική. Με το νερό, που θα σταματήσεις και γιατί θα σταματήσεις.
Το Relay μάς προέκυψε πέρυσι. ‘Ηταν μία παράκληση πολλών αθλητών, που είχαν βεβαρυμένο πρόγραμμα, είτε για να συμμετέχουν στον κλασικό μαραθώνιος της Αθήνας, είτε για να μην χάσουν την ευκαιρία να είναι παρόντες σε ένα ακόμη AlpamayoPro, τους δώσαμε τη δυνατότητα σε ομάδες δύο ατόμων να μοιραστούν τη διαδρομή. Είναι μία σκυταλοδρομία, έχει την τεχνική της σκυταλοδρομίας. Οι αθλητές πηγαίνουν με άλλες ταχύτητες. Ο κόσμος έδειξε ότι το προτιμά και σιγά σιγά θα αναπτυχθεί περισσότερο.
Ο Οriginal είναι ο τελικός του πρωταθλήματος Skyrunning. Είναι ένας αγώνας για αθλητές που έχουν συμμετάσχει 1-2 φορές στο Skyrunning”.
Θα τον προτείνατε σε κάποιον αρχάριο;
“Θα τον πρότεινα σε ανθρώπους που κάνουν ήδη συστηματικό αθλητισμό και δοκιμάζουν να κάνουν το πρώτο τους Trail Running. Eίναι φιλικός αγώνας, αλλά είναι τεστ αντοχής. Είναι ένα challenging event, με όλες φυσικά τις ασφάλειες για τους αθλητές”.
Ποιες δυσκολίες συναντάτε στο βουνό, ως διοργανωτές, σε ό,τι αφορά την παροχή βοήθειας;
“Η βοήθεια που πρέπει να δίνεται πάνω στο βουνό καλείται να είναι στον ύψιστο βαθμό. Μετά από 10 χρόνια συμμετοχής σε τέτοιου είδους αγώνες έχουμε την εμπειρία να αναγνωρίζουμε που χρειάζεται να παρέχουμε βοήθεια στους αθλητές μας κι εκεί επικεντρώνουμε την προσοχή μας κάθε φορά. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να επέμβουν, είτε σκούπες, είτε άνθρωποι της διάσωσης. ‘Εχουμε να λέμε ότι τόσα χρόνια είχαμε ελάχιστα απρόοπτα”.
– “Το ορεινό τρέξιμο φτιάχνει τη γενιά των ανθρώπων που θα μπουν στο βουνό και θα το αγαπήσουν” –
‘Εχει αλλάξει προς το καλύτερο η συμπεριφορά μας απέναντι στη φύση και κατά πόσο βοηθά σ’ αυτό το Trail Running;
“Είναι φυσικό ότι υπάρχει μία πρόοδος. Η επαφή με τη φύση τούς έχει αλλάξει κι αυτό το μεταδίδουν και στον κύκλο τους. Το ορεινό τρέξιμο φτιάχνει τη γενιά των ανθρώπων που θα μπουν στο βουνό και θα το αγαπήσουν. Ψάχνουν διέξοδο για ποιοτικό χρόνο τόσο για τους εαυτούς τους, όσο και για τους γύρω τους.. Bλέπω την ανάπτυξη μπροστά με το υγιές της κομμάτι, όχι με το κομμάτι lifestyle”.
Πόσο έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια ο εξοπλισμός που χρησιμοποιούμε στο βουνό;
“Ο εξοπλισμός από τη φύση του εξελλίσεται. Αυτό γίνεται με τη ζήτηση και με τις τεχνικές δυνατότητες. Οι άνθρωποι ζητάνε την εξέλιξη στον εξοπλισμό γιατί θέλουν να πάνε μακρύτερα και ψηλότερα. Εμείς δεν ηρωποιούμε τον εξοπλισμό. Δεν λέμε στον κόσμο ότι “θα πας εκεί γιατί έχεις μοντέρνο εξοπλισμό”, αλλά “θα πας εκεί γιατί το πνεύμα σου δεν σε σταμάτησε”.
Θέλουμε να μας δώσετε τρία tips για τον αρχάριο που μπαίνει με δειλά βήματα στον κόσμο του Trail Running.
“Πρώτον να σέβεται το βουνό, γιατί είναι ένας οργανισμός, δεν είναι στάδιο. Δεύτερον, να κοιτάζει την αντοχή που βγαίνει από μέσα του. Οι εσωτερικές του δυνάμεις είναι πολύ μεγαλύτερες απ’ αυτό που πιστεύει. Τρίτον, να υπάρχει η ευγενής άμιλλα απέναντι στους συναθλητές του”.
Ως πολυπράγμων, ποιος ρόλος πιστεύετε ότι σας ταιριάζει καλύτερα; Αυτός του αθλητή, του εκπαιδευτή “παρά πέντε”, του διοργανωτή αγώνων ή, του επιχειρηματία ορειβατικού εξοπλισμού;
“Δεν μπορώ να απορρίψω καμία από τις πολλαπλές φύσεις μου δυστυχώς, Θα ήθελα πάρα πολύ να ήμουν αθλητής, θα παραμείνω ερασιτέχνης αθλητής γιατί δεν μπορώ να φτάσω σε top επίπεδο. Θα έλεγα ότι θα κρατήσω το καλύτερο δυνατό σε όλους τους τομείς”.
* H συνέντευξη δόθηκε στο πρώτο free press περιοδικό για το τρέξιμο iRun.
