Σήμερα γιορτάζεις τα δύο χρόνια… επανάστασης!
Τότε που είπες το μεγάλο “ΟΧΙ” στους εχθρούς.
Στους δανειστές που σου πίνουν το αίμα με το μπουρί της σόμπας (όπως έλεγε και ο Τράγκας).
‘Ηταν 5 Ιουλίου του 2015 όταν πήγες στις κάλπες να ψηφίσεις το μέλλον σου.
Κι εσύ το έκανες.
Αλλά δεν ήξερες τι σε περίμενε.
‘Η μάλλον δεν ήξερες τι ουσιαστικά ήθελες να ψηφίσεις.
‘Ετσι ήθελαν να στο δώσουν να το καταλάβεις.
Κι επειδή η εκάστοτε κυβέρνηση δεν θέλει να πέφτεις σε τέτοια λάθη το “ΟΧΙ” του δημοψήφισματος στο έκανε ένα μεγαλοπρεπέστατο “ΝΑΙ”.
Γιατί ήθελε το καλό σου.
Εσύ ήθελες να σηκώσεις κεφάλι, αλλά δεν είναι καιρός για τέτοιες μαγκιές.
Θα πρέπει, σύμφωνα, με τον Τσίπρα να κουλάρεις λίγο γιατί θα πρέπει να συνεχίζεις να πληρώνεις κάτι κερατιάτικα.
Μέχρι να γονατίσεις.
Δεν έχει σημασία γι’ αυτούς.
Θα πληρώνεις μέχρι την τετάρτη Παρουσία.
“Δεν μας νοιάζει κύριε”, σου λένε…
“‘Ετσι μας είπαν να σας πούμε, έτσι σας λέμε”, γύρισε ουσιαστικά και μας είπε ο Αλέξης.
Το θέμα σε όλο αυτό δεν είναι τι είπε αυτός.
Αλλά τι κάναμε εμείς…
Ουσιαστικά, πάλι τίποτα.
Κι αυτό είναι το χειρότερο.
Εκείνος έβγαινε στο Σύνταγμα θυμάμαι και βροντοφώναζε στη Μέρκελ “Go Home”.
Aλλά ποιος ενδιαφέρεται πλέον για όλα αυτά…
Περασμένα ξεχασμένα.
Μία συνηθισμένη μέρα ήταν.
Που θέλουν, δεν θέλουν θα τους γυρίσει κάποτε μπούμερανγκ!
Σπύρος Γουναρόπουλος
