Γιώργος Αρμένης. Ένας σπουδαίος θεατράνθρωπος.
Γεννήθηκε σαν σήμερα σ΄ ένα χωριό της Ηπείρου, το 1943. Έζησε δύσκολα παιδικά χρόνια, μεγάλωσε χωρίς πατέρα και πριν η τύχη τον φέρει στη σχολή του Καρόλου Κουν, έκανε πολλές δουλειές.
Από εργάτης σε μπακάλικο μέχρι μάγειρας στα καράβια. “Ήταν δύσκολες οι εποχές, αλλά δεν υπήρχε η ξεφτίλα η σημερινή”, έχει δηλώσει χαρακτηριστικά.
Σήμερα, παίζει, γράφει, σκηνοθετεί και δημιουργεί μέσα από το δικό του “Νέο Ελληνικό Θέατρο” στα Εξάρχεια. Χωρίς επιδεικτικά λόγια, χωρίς περίσσιες διαφημίσεις.
Σύντομα αναμένεται να τον δούμε ως Δημητρό στην περίφημη “Λωξάντρα” που κάνει πρεμιέρα στο θεάτρο Βεάκη στις 7 Νοεμβρίου.
Έχοντας ως φιλοσοφία ζωής πως ο άνθρωπος όποιες διακρίσεις κι αν πάρει, πρέπει να παραμένει πάντοτε ταπεινός, αποτελεί σίγουρα έναν από τους πιο σημαντικούς ηθοποιούς της γενιάς του, όχι μόνο για το ταλέντο του, αλλά κυρίως για το ήθος του.
Ένας σωστός δάσκαλος
Μία από τις πιο σημαντικές στιγμές της καριέρας του ήταν ο ρόλος του ως Μάκης Τσετσένογλου στην περίφημη σκηνή “Ρίχτο Ηλία!” από την ταινία “Όλα είναι δρόμος” του Παντελή Βούλγαρη, το 1998. Ένας ρόλος που του χάρισε το βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Στην πραγματικότητα, το σκυλάδικο “Βιετνάμ” λεγόταν “Ζυγός” και βρισκόταν στον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης.
Η χαρακτηριστική σκηνή όπου αρχίζει και σπάει ό,τι υπάρχει στο μαγαζί, από πιάτα, ποτήρια μέχρι τα πλακάκια και τις λεκάνες από τις τουαλέτες μέχρι την στιγμή που φωνάζει τον ιδιοκτήτη, κόβοντας μια επιταγή τριάντα εκατομμυρίων δραχμών για να αγοράσει το μαγαζί, έχει μείνει στην ιστορία του ελληνικού σινεμά.
Ο Μάκης (προσπαθώντας να ξεπεράσει τον χωρισμό από τη γυναίκα του), αρχίζει να χορεύει ένα βαρύ ζεϊμπέκικο -ενώ ακούγεται το “Θα πάρω φόρα” της Μαίρης Μαράντη- λούζεται κανονικότατα με ουίσκι, βάζει φωτιά στα ρούχα του και ακούγεται το “Ηλία, ρίχ’το” δίνοντας την εντολή να γκρεμιστεί το μαγαζί (!).
Το Men Exclusive του αποδίδει έναν μικρό φόρο τιμής ως έναν εξαιρετικό ηθοποιό και μία σπουδαία αντρική φιγούρα, ξεχωρίζοντας κάποιες από τις ατάκες που έχει πει όλα αυτά τα χρόνια μέσω συνεντεύξεων.
“Όταν πεθάνω θα ήθελα να μείνει μια σκόνη, χωρίς καμιά αξία”
“Πηγαίνω στην επαρχία, με φωνάζουν ‘Μάκη’ και με κερνάνε ουίσκι μεσημεριάτικα”
“Με τον Τσίπρα ξανάρχισα το κάπνισμα”
“Εγώ δεν γνώριζα μπουζούκια, λόγω ανέχειας, κι έπειτα εξαιτίας της αισθητικής του Κουν που με σημάδεψε”
