Marcello Mastroianni Vincenzo Domenico. Ένας πραγματικός gentleman. Η πεμπτουσία της ιταλικής μόδας. Ντυμένος στην εντέλεια χωρίς να προσπαθεί ιδιαίτερα και φυσικά χωρίς ποτέ να πέφτει σε υπερβολές.
Σαν σήμερα το 1996 “έφυγε” από τη ζωή ο ταλαντούχος ηθοποιός και υπέρκομψος άντρας που έμελλε να γίνει ο μεγάλος έρωτας της Φέι Ντάναγουεϊ. Φυσικά ούτε ο ίδιος φανταζόταν ποτέ στα πρώτα του υποκριτικά βήματα ότι θα στεκόταν δίπλα στη Σοφία Λόρεν παίζοντας μαζί της σε δεκατέσσερις ταινίες!
“Δεν είμαι όμορφος ούτε ήμουν ποτέ. Εχω ένα πρόσωπο συνηθισμένο, κοινό, ίσως και λίγο χωριάτικο. Δεν είμαι ούτε γενναίος. Προτιμώ πάντα να γυρίζω γύρω από το εμπόδιο και τις αποφάσεις να τις παίρνουν οι άλλοι”.
Γνωστός για την ευθύτητά του αλλά και τη χιουμοριστική προσέγγιση του στη ζωή, δικαίως ο Μαστρογιάνι θεωρείται ο μαέστρος της “Dolce Vita”. Ο κομψός με το σοφιστικέ ύφος του σταρ, έζησε μια επιπόλαιη ζωή που ωστόσο ήταν εντελώς σεβαστή.
Τα λεφτά δεν τα υπολόγισε ποτέ. Του άρεσε πάντα να ξοδεύει. Σε ρούχα, σε αυτοκίνητα, ακόμη και σε σπίτια. Κάπνιζε γύρω στα 70 τσιγάρα τη μέρα. Έπινε και έτρωγε πολύ. Το φαγητό στάθηκε άλλωστε πάντα μία από τις αδυναμίες του…
Στην αγκαλιά του βρέθηκαν μερικές από τις ωραιότερες γυναίκες του κόσμου της τέχνης. Η Φλόρα Καραμπέλα ήταν η μοναδική γυναίκα που παντρεύτηκε, η οποία μαζί με την Κατρίν Ντενέβ του έδωσαν τη χαρά της πατρότητας.
Πάντα κυνηγώντας νέους τόπους, συνάντησε και την Ελλάδα του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Μέσα από δύο ταινίες: τον «Μελισσοκόμο» και «Το μετέωρο βήμα του πελαργού».
Το Men Exclusive ξεχώρισε τις 5 must ταινίες του που επιβάλλεται να έχεις δει.
Ι Girasoli (Sunflower, Vittorio De Sica, 1970)
Ένα νεαρό ζευγάρι (Σοφία Λόρεν – Μαρτσέλο Μαστρογιάνι) παντρεύεται το 1940, λίγο πριν εκείνος σταλεί να πολεμήσει με τις ιταλικές δυνάμεις στο πλευρό των Γερμανών στο Ανατολικό Μέτωπο. Δεν θα επιστρέψει ποτέ και εικάζεται ότι πέθανε μαζί με τους περισσότερους απ τους Ιταλούς, που βρέθηκαν ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις συνθήκες της μάχης στη διάρκεια του βάναυσου ρωσικού χειμώνα. Η ηρωίδα, που δεν πείστηκε ποτέ για το θάνατό του, προσπαθεί για χρόνια να εξασφαλίσει βίζα για τη Σοβιετική Ένωση, προκειμένου να ερευνήσει η ίδια τις συνθήκες εξαφάνισης…
Yesterday, Today and Tomorrow (Vittorio De Sica, 1963)
Η ταινία είναι μια σπονδυλωτή ηθογραφική κωμωδία με πρωταγωνιστές τη Σοφία Λόρεν και τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι. Κεντρικός άξονας που διατρέχει και τις τρεις αυτόνομες ιστορίες της ταινίας είναι η γυναίκα σε αρχετυπικούς ρόλους: ως μητέρα, ως κακομαθημένη σύζυγος, ως πόρνη. Ο τίτλος υπαινίσσεται τη διαχρονικότητα αυτών των στερεότυπων γύρω από τη γυναίκα, που υποσκάπτονται και παρωδούνται διακριτικά καθώς εξελίσσεται η κάθε μία από τις ιστορίες. Η Λόρεν μεταμορφώνεται και γίνεται ιδανική εικόνα για κάθε έναν από αυτούς τους ρόλους, καταδεικνύοντας το θηλυκό ως το ισχυρότερο φύλο. Ο Μαστρογιάνι ανταποκρίνεται με χαρακτηριστική άνεση είτε ως σύζυγος είτε ως υποψήφιος εραστής είτε ως πελάτης. Η ερμηνεία του είναι ο καταλύτης που καθορίζει το είδος της κωμωδίας και στις τρεις ιστορίες.
Divorce, Italian Style (Pietro Germi, 1961)
Ένας αριστοκράτης Σικελός καταφεύγει στο έγκλημα πάθους για να ξεφορτωθεί την άσχημη γυναίκα του και να μπορέσει να παντρευτεί την όμορφη φιλενάδα του. Νουάρ καυστική σάτιρα των ξεπερασμένων θρησκευτικών κι άλλων νόμων που διέπουν το θέμα του διαζυγίου στην ιταλική κοινωνία, που συνδυάζει την αγγλική κωμωδία με το μεσογειακή σεξοκωμωδία. Όσκαρ σεναρίου και Χρυσή Σφαίρα στον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι.
La Dolce Vita (Federico Fellini, 1960)
Η ταινία αφηγείται επτά μέρες (και νύχτες) από την ζωή του Marcello Rubini (Marcello Mastroianni), ενός γνωστού Ιταλού δημοσιογράφου μιας σκανδαλοθηρικής εφημερίδας, στην μεταπολεμική Ρώμη της δεκαετίας του ’50. Ο Marcello επιδίδεται στην κάλυψη κοινωνικών θεμάτων, παρακολουθώντας από κοντά κινηματογραφικούς αστέρες και καταγράφοντας τα σκάνδαλα επώνυμων συμπολιτών του. Κινούμενος διαρκώς ανάμεσα σε σταρ, νεόπλουτους, ομοφυλόφιλους, μοντέλα και γενικότερα με ανθρώπους της “υψηλής κοινωνίας” ο γοητευτικός ρεπόρτερ ζει μια έντονη ζωή που την χαρακτηρίζουν τα ξενύχτια, οι κραιπάλες και η ματαιότητα. Ανάμεσα σε όλα αυτά ο ήρωας ψάχνει να βρει το πραγματικό νόημα της ζωής, χωρίς όμως να τα καταφέρνει ιδιαίτερα…
8 ½ (Federico Fellini, 1963)
Ο Γκουίντο Ανσέλμι, σκηνοθέτης που περνά μια κριτική περίοδο στην προσωπική και καλλιτεχνική ζωή του, βασανίζεται από φαντασιώσεις και έμμονες ιδέες που σχετίζονται με την καθολική του παιδεία, τις σχέσεις του με το σεξ και τις γυναίκες και την αναζήτηση ενός νοήματος στη δουλειά του. Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και μια μεγάλη στιγμή του Μαστρογιάνι, που μετατρέπεται στο alter ego του Φελίνι σε μια από τις πιο χαρακτηριστικές ταινίες του κινήματος του μοντερνισμού των 60’s.
