«Καλύτερα να με μισήσουν για αυτό που είμαι, παρά να με αγαπήσουν για κάτι που δεν είμαι» είπε κάποτε ο Κερτ Κομπέιν, λόγια που ήταν για εκείνον κοσμοθεωρία ζωής, καθώς με συνέπεια στάθηκε πάντα αληθινά εναλλακτικός απέναντι στο κοινό του, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό.
Το μεγάλο αστέρι της grunge μουσικής σκηνής γεννήθηκε σαν σήμερα, 20 Φεβρουαρίου 1967. Μπορεί να έχουν περάσει 23 ολόκληρα χρόνια από το θάνατό του, ωστόσο το όνομα, η φήμη και κυρίως η μουσική του, δεν πέθαναν ποτέ.
Ο Κερτ Κομπέιν ήταν συνθέτης, βασικός τραγουδιστής και κιθαρίστας των Nirvana, κυρίαρχος εκπρόσωπος της grunge μουσικής και σύμβολο της δεκαετίας του ’90, γεννημένος σαν σήμερα το 1967 στο Αμπερντίν της Ουάσιγκτον και μεγαλωμένος στο Σιάτλ κατάφερε να ξεχωρίσει και να αφήσει το προσωπικό το αποτύπωμα στην εναλλακτική ροκ και πανκ μουσική.
Στα παιδικά του χρόνια το γεγονός το οποίο τον επηρέασε βαθιά ήταν ο χωρισμός των γονιών του, όταν ήταν μόλις εννιά χρόνων και δεν μπόρεσε εύκολα να αποκαταστήσει την ανασφάλεια που δημιουργήθηκε έκτοτε στον ψυχικό του κόσμο.
Το καλύτερο δώρο για εκείνον ήρθε από τον θείο του, ήταν μια κιθάρα, η οποία ήταν για τον Κομπέιν μια διέξοδος από το αφιλόξενο οικογενειακό περιβάλλον και γρήγορα έδειξε τη χαρισματική του μουσική φύση.
Στα νεανικά του χρόνια οι κακές του επιδόσεις στο σχολείο, και η ανήσυχη και ασύμβατη φύση του, τον έκανε να εγκαταλείψει την εκπαίδευση και να φύγει από το σπίτι του και να στραφεί στο ποτό, τα ναρκωτικά και την παραβατικότητα.
Η μουσική βέβαια αποτέλεσε αναπόδραστο μονοπάτι για τον Κομπέιν και γρήγορα δημιούργησε τους Nirvana, μαζί με τον φίλο του μπασίστα Κριστ Νοβοσέλιτς και τον ντράμερ Τσαντ Τσάνινγκ, που αργότερα θα αντικαταστήσει ο Ντέιβ Γκρόλ.
Οι Nirvana κυκλοφόρησαν τρεις δίσκους το Bleach το 1989, το Nevermind 1991 και το In Utero το 1993 και το τραγούδι με τη μεγαλύτερη απήχηση και επιτυχία στα μουσικά τσαρτς ήταν το “Smells like teen spirit” από το δεύτερο άλμπουμ τους.
Το εν λόγω τραγούδι αποτέλεσε τον ύμνο μιας ολόκληρης γενιάς, αποθέωσε τους Nirvana και ανέδειξε τον Κομπέιν ως έναν από τους καλύτερους συνθέτες της γενιάς του και επαναπροσδιόρισε τους όρους της μουσικής της δεκαετίας του ενενήντα.
Η πίεση της δημοσιότητας έγινε σταδιακά αφόρητη για τον Κομπέιν, αγχωνόταν για την τοποθέτηση και τον ήχο των Nirvana, καθώς είχε ένα συγκεκριμένο όραμα για την μπάντα στο μυαλό του.
Παρόλα αυτά, όπως ο ίδιος είχε παραδεχτεί λίγες φορές, θεωρούσε ότι οι ερμηνείες τους ήταν αξιόλογες, και μάλιστα είχε δηλώσει ότι ποτέ δεν ευχαριστιόταν της συναυλίες του και τις έβλεπε περισσότερο σαν ένα καθήκον, σαν να χτυπάει κάρτα και ανυπομονούσε να γυρίσει σπίτι.
Το 1990 στη ζωή του Κερτ μπαίνει η ηρωίνη και κάπου εκεί γνωρίζει και την Κόρτνει Λαβ, μέλος του συγκροτήματος “Hole”, την ερωτεύεται και κάπως έτσι ξεκινάει μια θυελλώδης σχέση με πολλές προεκτάσεις, και με ερωτηματικά που παραμένουν αναπάντητα μέχρι και σήμερα.
Το Φεβρουάριο του 1992 παντρεύονται αφού μαθαίνουν ότι η Κόρτνει είναι έγκυος. Ο Κομπέιν γίνεται πατέρας όταν γεννιέται η Φράνσις Μπιν Κομπέιν. Λόγω βέβαια δημοσιεύσεων που αναφέρουν ότι η Λαβ έκανε χρήση ηρωίνης όταν ήταν έγκυος, η κοινωνική πρόνοια αποσπά την κηδεμονία του παιδιού.
Ο Κομπέιν φανερά συντετριμμένος επιστρέφει στα ναρκωτικά μετά από πολλαπλές προσπάθειες απεξάρτησης και μετά από επτάμηνο δικαστικό αγώνα, ξαναπαίρνουν την κηδεμονία. Η σχέση του με την Κορτνέι έχει τα πρώτα της σύννεφα, μεγάλες εντάσεις και εκλάμψεις επιθετικότητας.
Βέβαια το κακό έχει ήδη γίνει. ο Κερτ, με τη γνωστή ρευστότητα των συναισθημάτων και τις καταθλιπτικές τάσεις του, γυρνάει πάλι στους σκοτεινούς του δρόμους, μετά από λίγο καιρό κάνει απόπειρα αυτοκτονίας και ξαναπροσπαθεί να πάει σε κέντρο αποτοξίνωσης χωρίς επιτυχία.
Ο Κερτ ένα πραγματικά «καταραμένο είδωλο», καθώς τα απέκτησε όλα, τη δόξα, την απόλυτη αποθέωση από το κοινό, βρήκε τον έρωτα, έκανε οικογένεια και δεν μπορούσε ο ίδιος να αισθανθεί ευτυχία ούτε στιγμή, είχε αφήσει τον εαυτό του στο περιθώριο και δεν αποφάσισε ή δεν κατάφερε ποτέ να τον βγάλει.
Στις 5 Απριλίου 1994 ο Κερτ Κομπέιν αυτοκτόνησε στο σπίτι του, μένοντας συνεπής στην αυτοεκπληρούμενη προφητεία του να γίνει διάσημος και να πεθάνει νέος όπως ο Χέντριξ.
Και όπως χαρακτηριστικά έγραψε στο σημείωμα της αυτοκτονίας του «είναι καλύτερα να σβήνεις παρά να ξεθωριάζεις».
