O Johnny Cash θεωρείται ένας από τους πιο επιδραστικούς μουσικούς του 20ού αιώνα.
Έμεινε στην ιστορία σαν λαϊκός τραγουδιστής της κάντρι παρ’ όλη την ενασχόληση του και με άλλα είδη μουσικής, ιδίως στα πρότερα χρόνια της καριέρας του, συμπεριλαμβανομένων των rockabilly, rock ‘n roll, blues, folk και gospel.
Το διασταυρούμενο αυτό μουσικό προφίλ σε σχέση πάντα με τα διάφορα είδη μουσικής τον εγκαθιστά σχεδόν απόλυτα στο Country Music Hall of Fame, στο Rock and Roll Hall of Fame και στο Gospel Music Hall of Fame.
Στα μετέπειτα χρόνια της καριέρας του ερμήνευσε τραγούδια διαφόρων ροκ καλλιτεχνών και συγκροτημάτων μεταξύ των οποίων οι Nine Inch Nails από τον χώρο του βιομηχανικού ροκ (αγγλ: industrial rock) και του synthpop συγκροτήματος Depeche Mode σε συμμετοχή του στον δίσκο με τίτλο Personal Jesus τον Αύγουστο του 1989.
Το πρώτο του συγκρότημα ήταν οι The Tennessee Three. Ο Cash έμεινε γνωστός για την βαθιά και διακριτική μπάσα/βαρύτονη φωνή του, όπως για παράδειγμα στον δίσκο του Boom Chicka Boom σε μια επαναστατικά μελαγχολική και ταυτόχρονα ταπεινή ερμηνεία από μια σειρά συναυλιών σε φυλακές.
Aπό τα σκούρα ρούχα της εμφάνισης του έλαβε το ψευδώνυμο «ο άντρας με τα μαύρα» (αγγλ: The Man in Black). Ο Κας παραδοσιακά ξεκινούσε τις συναυλίες του λέγοντας «Γεια σας, είμαι ο Johnny Cash» και ακολουθούσε σχεδόν πάντα το τραγούδι Folsom Prison Blues που ουσιαστικά θα έλεγε κανείς ότι ήταν η χαρακτηριστική μουσική υπογραφή του. Ο Cash δήλωνε ως ένας ευσεβής άλλα ανήσυχος Χριστιανός. Χαρακτηρίστηκε επίσης από την ιδιαίτερη οπτική του σε σχέση με τις αντιφάσεις και τις προκλήσεις της Αμερικής.
Η σχέση που σημάδεψε τη ζωή του μεγάλου τροβαδούρου, ήταν αναμφίβολα αυτή με την επί πολλά χρόνια σύζυγό του, June Carter, την οποία παντρεύτηκε το 1968. Η συμβολή της στην απεξάρτηση του από τα ναρκωτικά ήταν καθοριστική ενώ μαζί απέκτησαν και 5 παιδιά. Είναι χαρακτηριστικό πως η Τζουν έφυγε από τη ζωή τον Μάρτιο του 2003 με τον Τζόνι να την ακολουθεί στις 12 Σεπτεμβρίου του 2003.
Δείτε την τρυφερή επιστολή του Johnny Cash, το 1994:
«Γεράσαμε και συνηθίσαμε ο ένας τον άλλον. Σκεφτόμαστε το ίδιο. Διαβάζουμε το μυαλό ο ένας του άλλου. Ξέρουμε τι θέλει ο άλλος, χωρίς να το ζητήσει. Μερικές φορές, εκνευρίζουμε ο ένας τον άλλον. Μπορεί και καμία φορά, να παίρνουμε ο ένας τον άλλον ως δεδομένο. Αλλά κάθε τόσο, όπως σήμερα, το σκέφτομαι και συνειδητοποιώ, πόσο τυχερός είμαι, που μοιράζομαι τη ζωή μου με τη σπουδαιότερη γυναίκα, που γνώρισα ποτέ».