Ο βασιλιάς του τρόμου και του μυστηρίου Stephen King, πριν ανέβει τα σκαλιά της επιτυχίας, πάλεψε με τους δικούς του δαίμονες και κατάφερε (έστω και με βοήθεια) να βγει νικητής.
‘Οταν ακόμη ήταν καθηγητής στο γυμνάσιο και δίδασκε αγγλικά, έκανε την πρώτη του απόπειρα να γράψει το πρώτο του μυθιστόρημα, το οποίο ήταν το παγκοσμίως γνωστό “Carrie”.
Παρ’ όλα αυτά, το έργο το πέταξε στα σκουπίδια θεωρώντας ότι η γραφή του ήταν κάτι λιγότερο μέτρια.
Η σύζυγός τους, όμως, το μάζεψε και τον προέτρεψε να συνεχίσει.
‘Οπως και έκανε…
Αυτή ήταν η μεγάλη αρχή του Stephen King.
H επιτυχία, όμως, έχει και τα αγκάθια της…
Ξεκίνησε από πολύ νωρίς να πίνει και κατάληξε, αρχικά χωρίς να το συνειδητοποιήσει καλά-καλά, στον αλκοολισμό, ενώ αργότερα έπαιρνε και άλλα ναρκωτικά, όπως αναβολικά και κοκαΐνη.
‘Ηταν πλέον εξαρτημένος…
Με τη βοήθεια της γυναίκας του, των φίλων του και μιας θεραπείας μπόρεσε να ξεπεράσει τις εξαρτήσεις του στις αρχές του 1990.
Αυτό που τον παρακίνησε να αποφασίσει την απεξάρτησή του, ήταν ένα επιθετικό τέχνασμα που επινόησε η γυναίκα του: όταν είδε ότι δεν μπορούσε να τον βοηθήσει ή να βοηθηθεί μόνος του, μάζεψε μια μέρα όλους τους φίλους και συγγενείς του και τον εξέθεσε μπροστά τους αποκαλύπτοντας την εξάρτησή του από τα ναρκωτικά.
Με αφορμή τα σημερινά του γενέθλια (έκλεισε τα 70), το Men Exclusive σού παρουσιάζει 25 αποφθέγματά του που θα σε οδηγήσουν στον δρόμο της επιτυχίας, όπως κατάφεραν να κάνουν και στον ίδιο μετά από τόσες δυσκολίες:
Ο μόνος τρόπος για να συνεχίσεις είναι απλά να συνεχίσεις. Να λες “Μπορώ να το κάνω” ακόμα και όταν δεν μπορείς.
Αν δεν μπορείς να αγαπήσεις κάποιον, τουλάχιστον προσπάθησε να μην τον προσβάλλεις.
Αν είστε μόνος, δεν σημαίνει, ότι είστε τρελός.
Ο πλανήτης αλλάζει. Μπορείτε να αλλάξετε μαζί του ή να παραμείνετε δεμένοι σε κάτι και αντιταχθείτε σε αυτό, αλλά σε αυτή την περίπτωση θα ηττηθείτε γρήγορα.
Ο χρόνος τα παίρνει όλα, είτε το θέλετε είτε όχι. Ο χρόνος τα παίρνει όλα και στο τέλος μένει μόνο σκοτάδι. Κάποιες φορές μπορεί να βρείτε άλλους μέσα σ’ αυτό το σκοτάδι και κάποιες άλλες να τους χάσετε στο ίδιο σκοτάδι.
Ο καθένας έχει κάτι σαν φτυάρι μέσα του, για να σκάψει τον εαυτό του, όπως τα συναισθήματα και οι σκέψεις του σε αγχώδεις και ατυχείς στιγμές. Ξεφορτωθείτε τα. Κάψτε τα. Διαφορετικά η τρύπα που θα σκάψετε στο υποσυνείδητο σας θα είναι τόσο βαθιά, που θα βλέπετε ζόμπι να σας κυνηγάνε τα βράδια.
Υπάρχουν πολλά πράγματα που οι άνθρωποι πιστεύουν, ότι δεν μπορούν να κάνουν και μετά ανακαλύπτουν ότι μπορούν, όταν βρεθούν χωρίς άλλη επιλογή.
Η στάση σας απέναντι στο παρελθόν θα πρέπει να είναι αμείλικτη και ήρεμη. Δεν έχουν σημασία τα χτυπήματα που μας έριξαν κάτω. Σημασία έχουν τα χτυπήματα από τα οποία επιβιώσαμε.
Ο μόνος τρόπος για να συζητήσουμε με έναν ανόητο είναι να τον αγνοήσουμε.
Το “Ποτέ” είναι η λέξη που ακούει ο Θεός, όταν θέλει να γελάσει.
Μόνο όταν έχουμε χάσει τα πάντα μπορούμε να επιτύχουμε την πραγματική ελευθερία.
Οι 2 πιο όμορφες λέξεις σε κάθε γλώσσα είναι “Σε συγχωρώ”.
Να είστε προσεχτικοί με αυτά που εύχεστε, γιατί μπορεί να σας συμβούν.
Ό,τι έχει την δύναμη να σας κάνει να γελάτε ακόμα και 30 χρόνια αργότερα δεν ήταν χάσιμο χρόνου. Νομίζω ότι κάτι τέτοιο είναι πολύ κοντά στην αθανασία.
Όταν όλα τα άλλα αποτύχουν, απλά παραιτηθείτε και πηγαίντε στην βιβλιοθήκη.
Δεν είναι κακό να ελπίζεις για το καλύτερο, αρκεί να είσαι προετοιμασμένος για το χειρότερο.
Αν δεν ελέγχετε την διάθεση σας, η διάθεση σας θα ελέγχει εσάς.
Όταν ένας άνθρωπος σταματάει να αλλάζει, να αισθάνεται και να αγαπάει, πεθαίνει.
Ζούμε για να παλεύουμε καθημερινά.
Κάθε επιλογή μπορεί να αναλυθεί στο εξής απλό ερώτημα: Να ζεις ή να μην ζεις, να ζεις ή να υπάρχεις.
Αν αισθάνεστε άσχημα, όταν είστε μόνος, αμφιβάλλω αν θα αισθανθείτε καλύτερα μαζί με κάποιον άλλον.
Είναι σημαντικό να κάνουμε τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος, αλλά είναι εξίσου σημαντικό να μπορούμε να πηγαίνουμε στην τουαλέτα μόνοι μας.
Η τύχη είναι για τους ανόητους. Είναι το μόνο για το οποίο ελπίζουν αυτοί οι καημένοι.
Η ελπίδα είναι πολύ καλό πράγμα, ίσως το καλύτερο όλων των πραγμάτων, και κανένα καλό δεν πεθαίνει ποτέ.
Είμαστε καταραμένοι και καταδικασμένοι να σκεφτόμαστε πάντα, ότι θα μπορούσαμε να τα είχαμε πάει καλύτερα, ακόμα και όταν έχουμε όλα όσα θέλουμε.
